Bilim adamları, küresel ısınma dönemlerinde buz tabakalarının günde 600 metreye kadar geri çekilebileceğini keşfediyorlar; bu, daha önce kaydedilen en yüksek geri çekilme oranından 20 kat daha hızlı.
Birleşik Krallık’taki Newcastle Üniversitesi’nden Dr Christine Batchelor başkanlığındaki uluslararası bir bilim insanı ekibi, Norveç’ten uzanan eski buz tabakasının savaşın sonunda geri çekilme hızını ortaya çıkarmak için okyanus tabanının yüksek çözünürlüklü görüntülerini kullandı. . Son buzul çağı, yaklaşık 20.000 yıl önce.
Birleşik Krallık’taki Cambridge ve Loughborough Üniversitelerinden araştırmacıları ve Norveç’teki Jeolojik Araştırmaları da içeren ekip, deniz tabanı boyunca ‘dalga kenarları’ adı verilen 7.600’den fazla mikro ölçekli arazinin haritasını çıkardı. Sırtlar 2,5 metreden daha az yükseklikte ve 25 ile 300 metre arasında yer alıyor.
Bu topoğrafyanın, buz tabakalarının alçalan kenarlarının gelgitle birlikte yukarı ve aşağı hareket etmesi ve her gelgitte deniz tabanındaki tortuları kenara itmesiyle oluştuğu anlaşılmaktadır. Her gün iki gelgitin üretileceği göz önüne alındığında (günde iki gelgit döngüsünden az), araştırmacılar buz tabakasının ne kadar hızlı geri çekildiğini hesaplayabildiler.
Sonuçları dergide yayınlandı doğaeski buz tabakasının günde 50 ila 600 metre hızla hızlı geri çekilme darbelerine maruz kaldığı gösterildi.
Bu, uydulardan gözlemlenen veya benzer Antarktika yer şekillerinden çıkarılan herhangi bir buz tabakası geri çekilme hızından çok daha hızlıdır.
Batchelor, “Araştırmamız, buz tabakalarının fiziksel olarak geri çekilebileceği hızlar hakkında geçmişten bir uyarı sağlıyor” dedi. “Sonuçlarımız, hızlı düşüş darbelerinin şimdiye kadar gördüğümüz her şeyden çok daha hızlı olabileceğini gösteriyor.”
Buz tabakalarının geçmiş ısınma dönemlerinde nasıl davrandığına dair bilgi, gelecekteki buz örtüsünü ve deniz seviyesi değişimini tahmin eden bilgisayar simülasyonlarına bilgi sağlamak için önemlidir.
MAREANO deniz tabanı haritalama programında yer alan Norveç Jeoloji Araştırması’ndan çalışmanın ortak yazarı Dr Dag Ottesen, “Bu çalışma, deniz tabanındaki korunmuş buzul manzaraları hakkında yüksek çözünürlüklü görüntüler elde etmenin değerini gösteriyor” dedi. Toplanan veri.
Yeni araştırma, hızlı buz tabakası geri çekilme dönemlerinin yalnızca kısa süreler (günler ila aylar) sürebileceğini öne sürüyor.
Cambridge Üniversitesi’ndeki Scott Polar Araştırma Enstitüsü’nden Profesör Julian Dodswell, “Bu, ortalama buz tabakasının birkaç yıl veya daha fazla sürede geri çekilme oranlarının, daha kısa hızlı geri çekilme sürelerini nasıl maskeleyebileceğini gösteriyor” dedi. “Bilgisayar simülasyonlarının buz tabakalarının bu ‘titreşen’ davranışını yeniden üretebilmesi önemlidir.”
Deniz tabanının jeomorfolojisi de bu kadar hızlı düşüşün meydana gelebileceği mekanizmaya ışık tutuyor. Batchelor ve meslektaşları, eski buz tabakasının tabanının düz kısımlarından daha hızlı geri çekildiğini fark ettiler.
Ortak yazar Dr. “Bu geri çekilme modeli, yalnızca, üstteki buzu yüzmeye başladığı noktaya indirgemek için daha az erimenin gerekli olduğu nispeten düz katmanlarda meydana gelir.”
Araştırmacılar, benzer hızlı düşüş darbelerinin yakında Antarktika’nın bazı bölgelerinde gözlemlenebileceği sonucuna vardı. Bu, geniş Batı Antarktika’yı içerir[{” attribute=””>Thwaites Glacier, which is the subject of considerable international research due to its potential susceptibility to unstable retreat. The authors of this new study suggest that Thwaites Glacier could undergo a pulse of rapid retreat because it has recently retreated close to a flat area of its bed.
“Our findings suggest that present-day rates of melting are sufficient to cause short pulses of rapid retreat across flat-bedded areas of the Antarctic Ice Sheet, including at Thwaites”, said Dr. Batchelor. “Satellites may well detect this style of ice-sheet retreat in the near future, especially if we continue our current trend of climate warming.”
Reference: “Rapid, buoyancy-driven ice-sheet retreat of hundreds of metres per day” by Christine L. Batchelor, Frazer D. W. Christie, Dag Ottesen, Aleksandr Montelli, Jeffrey Evans, Evelyn K. Dowdeswell, Lilja R. Bjarnadóttir, and Julian A. Dowdeswell, 5 April 2023, Nature.
DOI: 10.1038/s41586-023-05876-1
Other co-authors are Dr. Aleksandr Montelli and Evelyn Dowdeswell at the Scott Polar Research Institute of the University of Cambridge, Dr. Jeffrey Evans at Loughborough University, and Dr. Lilja Bjarnadóttir at the Geological Survey of Norway. The study was supported by the Faculty of Humanities and Social Sciences at Newcastle University, Peterhouse College at the University of Cambridge, the Prince Albert II of Monaco Foundation, and the Geological Survey of Norway.
“Pop kültürkolik. Web nerd. Sadık sosyal medya uygulayıcısı. Seyahat fanatiği. Yaratıcı. Yemek gurusu.”
More Stories
Bir karıncanın yüzünün bu çarpıcı fotoğrafı bir kabustan fırlamış gibi görünüyor: ScienceAlert
SpaceX Florida’dan 23 Starlink uydusunu fırlattı (video ve fotoğraflar)
ULA, Vulcan güçlendirici anormalliğini incelerken aynı zamanda aerodinamik sorunları da araştırıyor