Berlin, Ukrayna’ya Yönelik Tanklar Tartışmasından ‘Siyasi Olarak Zarar Gördü’ | Ukrayna’da savaş

Alman medyası ise Handelsblatt Alman hükümeti bu tür ihracatları onaylamaya hazırlandığını söylüyorBerlin’in resmi pozisyonu, ABD bu tür silahları Ukrayna’ya da nakletmedikçe, ihracata izin vermemek yönünde.

Liana Fix, Avrupa meseleleri üzerine çalışan bir araştırmacıdır. Dış İlişkiler KonseyiTanklarla ilgili tüm tartışmanın neden Washington’dan yansıtıldığını açıklıyor Önemli siyasi hasar Berlin’e.

Berlin’in ABD’nin de bu kararı alana kadar tank ihracatına izin vermeme kararından ne anlaşılması gerekiyor?

Bu, savaşın başından beri Alman politikasının devamı olmuştur. Başkan her zaman Ukrayna’ya tek başına silah tedarik etmeyeceğini, bunun müttefiklerle koordineli olarak yapılacağını belirtti. Bununla birlikte, müttefiklerle koordinasyon, Amerika Birleşik Devletleri ile çalışmanın yeni bir şey olduğu anlamına gelir. Yani mesele sadece Avrupalı ​​müttefikler değil, Washington’dan koruma almak. Bu, birçok kişinin Almanya’nın Avrupa’da oynamasını istediği rolle çelişiyordu.

Almanya’daki iç siyasi dinamikler bu tereddütleri daha iyi anlamayı mümkün kılıyor mu?

Aslında, her şeyi anlamayı daha da zorlaştırıyor. Almanya’da ilk kez üç partiden oluşan bir koalisyon oluşturduk. Bu ittifakta üç ortaktan ikisi silah sevkiyatından yana. Sadece bir parti, Şansölye Schales’in Sosyal Demokrat Partisi buna karşı çıktı. Şansölye, yalnızca uluslararası ortakların değil, Almanya’daki müttefiklerinin de baskısı altına girdi. Aslında, Rusya’nın misilleme korkusu, Şansölye’nin davranışını savaşın başlangıcından itibaren dikte etmişti, ancak bu konumu savunmak zorlaştı.

Başkan neden bu misillemeden o kadar korkuyor ki, bazıları coğrafi olarak Rusya’ya daha yakın olanlar da dahil olmak üzere diğer Avrupalı ​​ortaklar korkmuyor?

Bence bunun nedeni, Fransa ve İngiltere gibi diğer Avrupalı ​​müttefiklerin aksine, Almanya’nın uzun bir askeri ve stratejik kültür geleneğine sahip olmaması. Ukrayna’ya silah tedariki, en azından Soğuk Savaş’ın sona ermesinden bu yana tamamen yeni bir aşamadır. Bu konu, Almanya’da, konu hakkında fazla tartışmanın olmadığı diğer Avrupa ülkelerine göre daha hararetli tartışmalara konu oluyor.

Diğer sebep ise, Amerika’nın nükleer şemsiyesinin Almanlar için ana güvenlik garantisi olduğu ve sadece Avrupalı ​​müttefiklerle çalışmanın yeterince güvenli olmadığı fikriyle ilgili. Bu sorunlu, çünkü Avrupalıların daha fazla özerklik geliştirerek kaderlerini kendi ellerine almalarıyla ilgili tartışmaların olduğu bir zamanda geliyor. Ancak kıtanın en önemli ülkesi olan Almanya, ABD’ye yönelmeye ve Washington’dan yeşil ışık beklemeye devam ederse, daha güçlü bir Avrupa için tüm umutlar gerçekleşmeyecek.

Almanya tanklarını batırdığı için çok eleştirildi. Bunun kıta ölçeğinde ülkenin itibarı üzerinde nasıl bir etkisi olacak?

Almanya, savaşın başından beri bir itibar sorunu yaşıyor. Berlin, Ukrayna’ya yönelik saldırıya yanıt olarak dış politikasında bir değişiklik duyurdu, ancak o zamandan beri ülke yalnızca küçük adımlarla hareket etti. Alman güvenilirliği zaten söz konusuydu, ancak tank dosyasında durum daha da kötüydü, çünkü Almanya’nın bu araçları göndermeyi ilk reddetmesi yalnızca kendi kararlarını etkilemekle kalmayacaktı. Geçmişte Almanya’dan bu tankları satın almış olan diğer Avrupa ülkeleri, Berlin’in izni olmadan Ukrayna’ya ihraç edemezler.

Belge, Almanya’nın güvenilirliğine ilişkin soruların yanı sıra diğer Avrupa ülkeleri için de soru işaretleri uyandırıyor. Almanya, Ukrayna’ya tank gönderilmesi gibi bir kararı engelleyebilirse, temel askeri ihtiyaçları için Berlin’e mi güvenmeli?

Ancak Almanya, savaşın başlarında enerji ve savunma açısından stratejik bir değişiklik ilan etti. O zamandan beri ne oldu?

Hem enerjide hem de güvenlikteydi. Örneğin Almanya Şansölyesi, her yıl GSYİH’sının %2’sinden fazlasını savunmaya harcayacağını açıkladı. Bu NATO’nun hedefiydi ama Almanya buna asla saygı duymadı. Tahminlere göre Berlin bu hedefe 2025 yılına kadar ulaşamayacak. Bu nedenle, temel değişikliklerle ilgili birçok duyuru yapıldı, ancak bu değişikliklerin Almanya’nın kendisinden gelmesi gereken alanlarda, örneğin savunmada, beklenenden daha yavaş oldu.

Enerjiye gelince, Berlin’in harekete geçmekten başka seçeneği yoktu, çünkü bir noktada Rusya Almanya’ya gaz vermemeye karar verdi.