Yaklaşık 190 yıldır bilim adamları, dinozorlar çağından kalma antik deniz sürüngenlerinin kökenlerini araştırıyorlar. İsveçli ve Norveçli paleontologlardan oluşan bir ekip, uzak Arktik adası Spitsbergen’de bilinen en eski ichthyosaur veya “balık kertenkelesi” kalıntılarını keşfetti.
Ichthyosaurlar, tüm dünyada fosilleri keşfedilen soyu tükenmiş bir deniz sürüngenleri grubuydu. Açık deniz yaşamına uyum sağlayan ilk karada yaşayan hayvanlar arasındaydılar ve modern balinalara benzer “balığa benzer” bir vücut şekli geliştirdiler. Ichthyosaurlar okyanuslardaki besin zincirinin tepesindeyken, dinozorlar karada dolaşarak 160 milyon yıldan fazla bir süredir deniz yaşam alanlarına hükmettiler.
Ders kitaplarına göre, sürüngenler ilk olarak Permiyen döneminin sonunda deniz ekosistemlerini harap eden ve yaklaşık 252 milyon yıl önce dinozorlar çağının şafağının yolunu açan kitlesel yok oluşun ardından açık denize çıkmaya cesaret ettiler. Hikaye devam ederken, yürüyen bacakları olan kara sürüngenleri, bu felaket olayının deniz avcıları için boş bıraktığı nişlerden yararlanmak için sığ kıyı ortamlarını işgal etti. Zamanla, bu erken amfibi sürüngenler daha verimli yüzücüler haline geldiler, sonunda uzuvlarını yüzgeçlere dönüştürdüler, balık benzeri bir vücut şekli geliştirdiler ve genç yaşta doğurmaya başladılar; Böylece yumurtlamak için karaya çıkmak zorunda kalmayarak karayla olan son bağlarını da koparırlar.
Spitsbergen’de gün ışığına çıkarılan yeni fosiller, uzun süredir kabul gören bu teoriyi yeniden gözden geçiriyor.
Batı Spitsbergen’deki Buz Fiyordu’nun güney kıyısındaki balıkçı kulübelerinin yakınında bulunan Çiçek Vadisi, yaklaşık 250 milyon yıl önce deniz tabanında bir zamanlar alüvyonlu olan kaya katmanlarını ortaya çıkarmak için tepeleri karla kaplı dağları kesiyor. Eriyen karla beslenen hızlı akan bir nehir, beton adı verilen yuvarlak kireçtaşı kayaları ortaya çıkarmak için çamurtaşını aşındırdı. Bunlar, antik deniz tabanında çürüyen hayvan kalıntılarının etrafına yerleşen ve böylece onları çarpıcı üç boyutlu ayrıntılarla koruyan kireçli tortulardan oluşuyordu. Bugün paleontologlar, uzun zaman öncesine ait ölü deniz canlılarının fosil izlerini incelemek için bu beton blokları arıyorlar.
2014 yılındaki bir keşif gezisi sırasında Çiçek Vadisi’nden çok sayıda beton toplandı ve 2014 yılında Doğa Tarihi Müzesi’ne geri gönderildi.[{” attribute=””>University of Oslo for future study. Research conducted with The Museum of Evolution at Uppsala University has now identified bony fish and bizarre ‘crocodile-like’ amphibian bones, together with 11 articulated tail vertebrae from an ichthyosaur. Unexpectedly, these vertebrae occurred within rocks that were supposedly too old for ichthyosaurs. Also, rather than representing the textbook example of an amphibious ichthyosaur ancestor, the vertebrae are identical to those of geologically much younger larger-bodied ichthyosaurs, and even preserve internal bone microstructure showing adaptive hallmarks of fast growth, elevated metabolism and a fully oceanic lifestyle.
Geochemical testing of the surrounding rock confirmed the age of the fossils at approximately two million years after the end-Permian mass extinction. Given the estimated timescale of oceanic reptile evolution, this pushes back the origin and early diversification of ichthyosaurs to before the beginning of the Age of Dinosaurs; thereby forcing a revision of the textbook interpretation and revealing that ichthyosaurs probably first radiated into marine environments prior to the extinction event.
Excitingly, the discovery of the oldest ichthyosaur rewrites the popular vision of Age of Dinosaurs as the emergence timeframe of major reptile lineages. It now seems that at least some groups predated this landmark interval, with fossils of their most ancient ancestors still awaiting discovery in even older rocks on Spitsbergen and elsewhere in the world.
The paper is published in the prestigious international life sciences journal Current Biology.
Reference: “Earliest Triassic ichthyosaur fossils push back oceanic reptile origins” by Benjamin P. Kear, Victoria S. Engelschiøn, Øyvind Hammer, Aubrey J. Roberts and Jørn H. Hurum, 13 March 2023, Current Biology.
DOI: 10.1016/j.cub.2022.12.053
“Pop kültürkolik. Web nerd. Sadık sosyal medya uygulayıcısı. Seyahat fanatiği. Yaratıcı. Yemek gurusu.”
More Stories
Bir karıncanın yüzünün bu çarpıcı fotoğrafı bir kabustan fırlamış gibi görünüyor: ScienceAlert
SpaceX Florida’dan 23 Starlink uydusunu fırlattı (video ve fotoğraflar)
ULA, Vulcan güçlendirici anormalliğini incelerken aynı zamanda aerodinamik sorunları da araştırıyor